باگوان راجنیش و حقیقت گمشده

نام مقاله : باگوان راجنیش و حقیقت گمشده  -  قسمت اول

نویسنده : کریستوفر کالدر ( از نجات یافتگان فرقه ی اشو که بعد ها منتقد عقاید او شد )

اشو سی و نه ساله بود که من برای اولین بار در دسامبر سال 1970 او را در آپارتمان بمبئی ملاقات کردم. با ریش بلند و چشمان تیره بزرگ ، او مانند نقاشی زیبا از لائوتسه ( فیلسوف بزرگ چینی ) به نظر می رسید.

قبل از ملاقات با راجنیش من نزد تعدادی از معلمان شرقی تعلیم دیده بودم. بدون اینکه از کیفیت آموزه های آنها راضی باشم. من یک راهنمای روشنفکر می خواستم تا بتواند شکاف میان غرب و شرق را برایم خنثی کند و راز های واقعی باطنی را بدون چمدان اضافی فرهنگ هندی ، تبتی یا ژپنی فاش کند. اشو پاسخی برای تلاش های من به این معانی عمیق بود. او هر چیز را که می خواستم درباره ی دنیا های درون بدانم برایم به تفصیل با عباراتی واضح توصیف می کرد. در بیست و یک سالگی من نسبت به زندگی و ماهیت انسان ساده لوح بودم و گمان می کردم هر چه او به من می گفت باید درست باشد. اشو از سطح بالایی از آگاهی صحبت می کرد و حضور پر قدرت وی مانند یک نور نرم از بدنش بیرون می آمد و همه زخم های پنهانی من را بهبود می بخشید. یک روز او در حالی که در یک اجتماع کوچک از دوستان ، دور هم نشسته بودیم ، مرا به یک سفر درونی برد که به نظر می رسید مرا از جسمم بیرون می کشد. او حضور گسترده ی خود را بدون کوچک ترین تلاشی در تمام جهات وجودم گسترد. 

روز هایی که در آپارتمان بمبئی وی گذراندم گویا روز هایی بود که در بهشت می گذراندم... او همه ی این قدرت ها را داشت و به صورت رایگان ارائه می داد. او از قدرت انتقال انرژی مستقیم برخوردار بود که در هند به عنوان « شاکتی پاکت » شناخته می شود. او از این قدرت به طور اصیل استفاده کرد تا آرامش دهنده و الهام بخش شاگردانش باشد. راجنیش ادعا کرد که دارای قدرت « چشم سوم » از راه دور و تماشای از راه دور است ، و سالهاست که معتقدم این ادعا صحیح است. با این حال در دهه ی 1980 راجنیش نتوانست وقایع غم انگیز را در کمون اورگان خود که مستقیما در کنار او اتفاق افتاده بود درک کند.

قسمت 2

یک سال قبل با معلم روشنگر دیگری آشنا شده بودم که در جهان با نام « جیدو کریشنامورتی » [ توجه: کریشنامورتی نیز یکی از مرشدان عرفان های کاذب است و هر چند نویسنده از وی حمایت می کند اما عقاید او نیز مخلوطی از حق و باطل است و درست نیست. ] شناخته شده است. 

                                                        عکس کریشنامورتی

او به سختی می توانست سخنرانی منسجمی را ارائه دهد ، من صمیمت او را دوست داشتم و سخنان او صادق بودند ، اما ماهیت ظریف او در انتقال دانش به دیگران خیلی کمک نمی کرد. گوش کردن به صحبت های کریشنامورتی مانند خوردن ساندویچ ساخته شده از نان و شن بود. فهمیدم بهترین راه برای لذت بردن از صحبت های او این است که به طور کامل سخنان وی را نادیده بگیرم و بی سر و صدا حضور او را جذب کنم. با استفاده از آن تکنیک ، من بعد از سخنرانی چنان گسترش می یافتم که ساعتها به سختی می توانستم صحبت کنم. کریشنامورتی کاملا روشنفکر و منحصر به فرد و دوست داشتنی است ، اما به عنوان گورویی با مهارت های ارتباطی کلامی بسیار ضعیف در تاریخ ثبت شد. با این وجود ، برخلاف اشو که بسیار فصیح بود ، کریشنامورتی هرگز مرتکب جرمی نشده و هرگز وانمود نکرده است که بیش از آنچه هست ، بوده و هرگز انسانها دیگر را خودخواهانه به کار نگرفت.

روشن شد که افراد روشنفکر نیز آن طور انسانهای بسط یافته و کاملی نیستند و آنان نیز با بسیاری از همان تقصیر ها و آسیب پذیری هایی که انسانهای معمولی باید آنها را تحمل کنند ، زندگی می کنند.

ادامه دارد... 

عرفان اشو پر است از عیاشی و لذت گرایی. عرفان های نوظهور سعی می کنند تمام کارهای نفسانی انسان را توجیه کنند. آنها درمانی ارائه نمی دهند بلکه مسکن می دهند و کاری می کنند تا برای مدتی درد ها ی روحی و روانی را ، که ناشی از بی خدایی و دوری از وجدان و انسانیت است ، حس نکنی. به همین خاطر بسیاری از انسانها در این عرفان ها به توهم رهایی می رسند ، اما رهایی ای در کار نیست ، بلکه در حقیقت شخص در نهایت بند های نفسانی اش است. 

درواقع اشو فقط گورو سکس نبود ، بلکه اشو گورو معتاد هم بود. اشو اکسید نیتروژن مصرف می کرد ، حتی در آن اواخر با دوستان هالیوودی اش ماشروم ( که ماده ی مخدر بسیار توهم زایی است ) می خورد. مستندات این مدعا در سایت های انگلیسی زبان و همچنین در مستند « کشور وحشی وحشی » موجود است و کریستوفر کالدر نیز که از شاگردان نزدیک اشو بوده ( و بعد ها از منتقدان او شده ) ، در مقاله ی خود به نام « باگوان اشو و حقیقت گمشده » به این موضوع اشاره می کند.

 و متن این عکس نوشته نیز از همین مقاله ی کریستوفر کالدر گرفته شده است. 

#اشو-گورو-معتاد