اعتیاد اشو 2

مقاله ی : باگوان راجنیش و حقیقت گمشده 

نویسنده : کریستوفر کالدر 

علاوه بر بیماری های جسمی مصرف زیاد وی در والیوم باعث پارانویا شد و مهارت استدلالی وی را بسیار کاهش داد. معتادان به والیوم اغلب تصور می کنند سیا یا برخی از افراد شرور ناشناس در حال توطئه بر علیه آنها هستند ، بنابراین جای تعجب ندارد که وی تصور کند که توسط دولت آمریکا مسموم شده است. قدرت استدلال او چنان آسیب دیده بود که اشو حرکت به سوی روسیه را در نظر گرفت تا شکل کلی توتالیتر بودن معنویت خود را با کمونیسم روسی ترکیب کند ، ایده ای که هیچ انسان عاقلی را نمی تواند سرگرم کند. اشو علنا خواستار ترور مایکل گورباچوف شد ، زیرا گورباچوف ، روسیه را به جای اندیشه ی « کمونیسم معنوی اشو » به سمت و سوی دیگری سوق داد. از نظر تاریخی والیوم ، داروی مورد علاقه برای مبتلایان CFS  بوده است ، زیرا پوششی برای علائم مداوم دیساوتونومی است و به خوابیدن کمک می کند. اشو از بی خوابی رنج می برد ، و این یکی دیگر از علائم کلاسیک سندرم خستگی مزمن است.

اشو اکنون مردی بود با جسمی بیمار و روحی فاسد. آزمایش مختصر او با LSD  فقط اوضاع را بدتر کرد. مصرف و اعتیاد به مواد مخدر مشکلی بود که خودش برای خودش ساخته بود نه توطئه ی دولت. اشو در سال 1990 در اثر نارسایی قلبی که به عنوان علت اصلی مرگ ذکر شده بود ، درگذشت. این احتمال وجود دارد که تحلیل رفتن فیزیکی اشو که در دوران حبس خود در زندان های آمریکا به وجود آمد ، ناشی از علائم انصراف از اعتیاد والیوم و وخیم تر شدن سندرم خستگی مزمن وی به دلیل استرس و قرار گرفتن در معرض آلرژن ها باشد.

پس از تحقیر و سقوط راجنیش در آمریکا ، اظهار داشت که وی « عیسی » است که توسط آمریکا و رونالد ریگان مصلوب شده است. در حقیقت اشو یک گورو معتاد به مواد مخدر بود که به دلیل اقدامات نادرست خود ، خود را تخریب کرده بود. مقایسه ی خودش با عیسی مسیح ، بی انصافی جدید او بود. زیرا خودش هیچ احترامی به عیسی مسیح نداشت. او یک بار به طور نامتعارفی به رسانه های آمریکایی اعلام کرد که هر چه عیسی گفت :« فقط سخنان یک دیوانه است. »  

{تصویری از کمون اشو در ایالت اورگان آمریکا } 

من به شهر متروکه راجنیش پورام رفتم و چیز هایی دیدم که باور کردنی نبود : دفتر مرکزی ما آناند شیلا ، در های مخفی و تونل های مخفی ، اتاق خصوصی وی در یک پست فرماندهی با وسایل شنود الکترونیکی از هر اتاق ، پارچه های پارکت در کنار تخت باگوان که دارای تکه های اکسید نیتروژن بود ، توسط حمامها عظیم با دوش متعدد احاطه شده بود. در پیش گفتار کتاب های من دوست داشتنی در سال 1998 ، دندان پزشک شخصی اشو اظهار داشت که اشو تحت تاثیر اکسید نیتروژن سه کتاب را به رشته  تحریر در آورد. آنها کتاب هایی بودند که من آنها را دوست داشتم. کودک نوین و یادداشت های یک دیوانه. اشو خود استفاده اش از اکسید نیتروژن را اظهار داشت « درواقع اکسیژن و نیتروژن عناصر اصلی وجود هستند. آنها می توانند بسیار مورد استفاده قرار بگیرند ، اما به دلایلی ، سیاستمداران مخالف انواع مواد شیمیایی ، و دارو های هستند. » ما آناند شیلا دبیر شخصی راجنیش ، علنا در برنامه CBS اظهار داشت که راجنیش هر روز 60 میلی گرم والیوم مصرف می کند. هیومیلن ، محافظ اصلی راجنیش ، استفاده سنگین والیوم راجنیش را تایید کرد ، این واقعیت در روزنامه های ایالت متحده ، منتشر شد ، از جمله آنها « oregonian » و « new york times ». شکی نیست که راجنیش معتاد به مواد مخدر شد ، اما ذهن پیروان پر شور اشو نمی خواهد این حقیقت دردناک را بپذیرد.

اشو یک بار به شوخی از خود به عنوان « شلنگ لاستیکی بودا » یاد کرد ، زیرا او همیشه از طریق شلنگ لاستیکی ، اکسید نیتروژن را استنشاق می کرد. به نظر می رسید که راجنیش متوجه این مسئله نبود که با معتاد شدن به مواد مخدر علاوه بر این که خود را به عنوان یک معلم بی ارزش جلوه می دهد ، برای برخی از افراد مفهوم تبدیل شدن به « بودا » را بی اعتبار می سازد. اگر حتی یک بودا برای رسیدن به روشن ضمیری نیاز به مواد مخدر داشته باشد ، در این صورت اصلا « روشن ضمیری » چه ارزشی دارد؟