اعتیاد اشو 2

مقاله ی : باگوان راجنیش و حقیقت گمشده 

نویسنده : کریستوفر کالدر 

علاوه بر بیماری های جسمی مصرف زیاد وی در والیوم باعث پارانویا شد و مهارت استدلالی وی را بسیار کاهش داد. معتادان به والیوم اغلب تصور می کنند سیا یا برخی از افراد شرور ناشناس در حال توطئه بر علیه آنها هستند ، بنابراین جای تعجب ندارد که وی تصور کند که توسط دولت آمریکا مسموم شده است. قدرت استدلال او چنان آسیب دیده بود که اشو حرکت به سوی روسیه را در نظر گرفت تا شکل کلی توتالیتر بودن معنویت خود را با کمونیسم روسی ترکیب کند ، ایده ای که هیچ انسان عاقلی را نمی تواند سرگرم کند. اشو علنا خواستار ترور مایکل گورباچوف شد ، زیرا گورباچوف ، روسیه را به جای اندیشه ی « کمونیسم معنوی اشو » به سمت و سوی دیگری سوق داد. از نظر تاریخی والیوم ، داروی مورد علاقه برای مبتلایان CFS  بوده است ، زیرا پوششی برای علائم مداوم دیساوتونومی است و به خوابیدن کمک می کند. اشو از بی خوابی رنج می برد ، و این یکی دیگر از علائم کلاسیک سندرم خستگی مزمن است.

اشو اکنون مردی بود با جسمی بیمار و روحی فاسد. آزمایش مختصر او با LSD  فقط اوضاع را بدتر کرد. مصرف و اعتیاد به مواد مخدر مشکلی بود که خودش برای خودش ساخته بود نه توطئه ی دولت. اشو در سال 1990 در اثر نارسایی قلبی که به عنوان علت اصلی مرگ ذکر شده بود ، درگذشت. این احتمال وجود دارد که تحلیل رفتن فیزیکی اشو که در دوران حبس خود در زندان های آمریکا به وجود آمد ، ناشی از علائم انصراف از اعتیاد والیوم و وخیم تر شدن سندرم خستگی مزمن وی به دلیل استرس و قرار گرفتن در معرض آلرژن ها باشد.

پس از تحقیر و سقوط راجنیش در آمریکا ، اظهار داشت که وی « عیسی » است که توسط آمریکا و رونالد ریگان مصلوب شده است. در حقیقت اشو یک گورو معتاد به مواد مخدر بود که به دلیل اقدامات نادرست خود ، خود را تخریب کرده بود. مقایسه ی خودش با عیسی مسیح ، بی انصافی جدید او بود. زیرا خودش هیچ احترامی به عیسی مسیح نداشت. او یک بار به طور نامتعارفی به رسانه های آمریکایی اعلام کرد که هر چه عیسی گفت :« فقط سخنان یک دیوانه است. »  

{تصویری از کمون اشو در ایالت اورگان آمریکا } 

من به شهر متروکه راجنیش پورام رفتم و چیز هایی دیدم که باور کردنی نبود : دفتر مرکزی ما آناند شیلا ، در های مخفی و تونل های مخفی ، اتاق خصوصی وی در یک پست فرماندهی با وسایل شنود الکترونیکی از هر اتاق ، پارچه های پارکت در کنار تخت باگوان که دارای تکه های اکسید نیتروژن بود ، توسط حمامها عظیم با دوش متعدد احاطه شده بود. در پیش گفتار کتاب های من دوست داشتنی در سال 1998 ، دندان پزشک شخصی اشو اظهار داشت که اشو تحت تاثیر اکسید نیتروژن سه کتاب را به رشته  تحریر در آورد. آنها کتاب هایی بودند که من آنها را دوست داشتم. کودک نوین و یادداشت های یک دیوانه. اشو خود استفاده اش از اکسید نیتروژن را اظهار داشت « درواقع اکسیژن و نیتروژن عناصر اصلی وجود هستند. آنها می توانند بسیار مورد استفاده قرار بگیرند ، اما به دلایلی ، سیاستمداران مخالف انواع مواد شیمیایی ، و دارو های هستند. » ما آناند شیلا دبیر شخصی راجنیش ، علنا در برنامه CBS اظهار داشت که راجنیش هر روز 60 میلی گرم والیوم مصرف می کند. هیومیلن ، محافظ اصلی راجنیش ، استفاده سنگین والیوم راجنیش را تایید کرد ، این واقعیت در روزنامه های ایالت متحده ، منتشر شد ، از جمله آنها « oregonian » و « new york times ». شکی نیست که راجنیش معتاد به مواد مخدر شد ، اما ذهن پیروان پر شور اشو نمی خواهد این حقیقت دردناک را بپذیرد.

اشو یک بار به شوخی از خود به عنوان « شلنگ لاستیکی بودا » یاد کرد ، زیرا او همیشه از طریق شلنگ لاستیکی ، اکسید نیتروژن را استنشاق می کرد. به نظر می رسید که راجنیش متوجه این مسئله نبود که با معتاد شدن به مواد مخدر علاوه بر این که خود را به عنوان یک معلم بی ارزش جلوه می دهد ، برای برخی از افراد مفهوم تبدیل شدن به « بودا » را بی اعتبار می سازد. اگر حتی یک بودا برای رسیدن به روشن ضمیری نیاز به مواد مخدر داشته باشد ، در این صورت اصلا « روشن ضمیری » چه ارزشی دارد؟

 

اعتیاد اشو!

منبع: مقاله ی « باگوان راجنیش و حقیقت گمشده 

نویسنده: کریستوفر کالدر-از ساگردان اسبق اشو 

آموزه های راجنیش پر از دروغ های عمدی و غیر عمدی بود. با این حال حضور او 100 درصد واقعی و بسیار قدرتمند بود. آشاریا ، باگوان شری ، اوشو ،... همه نامهای توانمند گرفته شده توسط راجنیش نتوانستند این واقعیت را پوشش دهند که او هنوز یک انسان بود. او مانند همه ی افراد ، جاه طلبی ها و خواسته های جنسی و مادی داشت. همه انسانهای روشنفکر آرزو هایی دارند... 

سلامتی اشو در اوایل سی سالگی از بین رفت. حتی قبل از رسیدن به سن میانسالی اشو دچار ضعف های مکرر شدیدی شده بود. در طول سالهای دانشگاهش ، وقتی که او جوان بود ، و می بایست در اوج قدرت قرار داشته باشد اغلب به دلیل بیماری غیر قابل توصیف ، مجبور بود روزانه 12 تا 14 ساعت بخوابد. اشو از آنچه اروپایی ها آنالفلومیلیتیت میالژیک ( ME  ) یا آنچه آمریکایی ها آن را سندروم خستگی مزمن ( CFS ) می نامند رنج می برد. علائم کلاسیک وی شامل خستگی آشکار ، حساسیت های عجیب ، تب های مکرر درجه ی پایین ، فتوفوبی ، عدم تحمل ارتاستاتیک ( عدم توانایی ایستادن برای یک مدت طولانی ) ، بی خوابی ، درد بدن و حساسیت شدید به بو و مواد شیمیایی است... او همچنین به دیابت ، آسم و درد شدید کمر نیز مبتلا بود. از همان روزی که اولین بار در سال 1970 با وی در 19 ژانویه 1990 ملاقات کردم ، دائم بیمار و ضعیف بود. او فکر می کرد که هر هفته دچار سرما خوردگی یا آنفولانزا می شود. درواقع او از بیماری مزمن عصبی و سیستم ایمنی ، سندرم خستگی مزمن رنج می برد ، با علائمی مانند آنفولانزا که می تواند یک عمر به طول انجامد. اشو نمی توانست مدت طولانی بدون استراحت روی پاهای خود بایستد. زیرا سیستم عصبی خود مختار ، که فشار خون را کنترل می کند آسیب دیده بود. این نوع از فشار خون ( فشار خون پایین هنگام ایستادن ) باعث خستگی و استرس می شود. هوش ، به دلیل کمبود رسیدن خون واکسیژن کافی به مغز ( هیپوکسی مغزی ) کاهش پیدا می کند. در دهه 1970 ، او اغلب از ایستادن شکایت داشت. 

راجنیش از دارو های تجویز شده ، به طور عمده والیوم ( دیازپام ) به عنوان ضد درد برای درد ها ی خود و برای مقابله با علائم بیماری ، فسفات ( عملکرد سیستم عصبی اتونوم ) استفاده کرد. او حداکثر دوز پیشنهادی ( 60 میلی گرم ) را در  روز مصرف کرد. این دوز آنقدر زیاد است که معمولا فقط برای مدت کوتاه مدت برای بیمارانی که از لحاظ روحی روانی مشکلات جدی دارند ، تجویز می شود. بیمارانی که والیوم مصرف می کنند به طور مرتب به دوز های بالاتر و بالاتر نیاز دارند تا استرس آنها کنترل شود. اشو همچنین اکسید نیتروژن را با اکسید خالص استنشاق کرد ، که به گفته ی وی باعث افزایش خلاقیت وی شد. اکسید نیتروژن احتمالا احساس خستگی شدید و خفگی بیماران مبتلا به سندرم خستگی مزمن را تسکین می دهد. اما [ این ماده ] هیچ کاری برای کیفیت قضاوت وی انجام نداد. اشو به علت قدرت مواد مخدر و عدم توانایی او برای مقابله با اثرات منفی آن ، در معرض اعتیاد قرار گرفت. 

شماری از شاگردان ادعا کردند که راجنیش در دهه 1980 آنقدر در مزرعه خود در اورگان مسموم شده بود که بعضی اوقات در سالن های خانه ی خود ادرار می کرد ، دقیقا همانطور که معتادان هروئین و شراب معمولا این کار را می کنند. من معتقدم که این واقعیت دارد ، به عنوان آخرین باری که من اشو را دیدم اوهمان نگاه و رفتار احمقانه ای را که در معتادان به مواد مخدر هنگام مصرف ، در کلینیک متادون ، در ایالات متحده ی شاهد بوده ام ، را داشت. اشو قدرت ذهنی معجزه آسایی داشت ، اما او از نظر جسمی یک انسان معمولی بود و نمی توانست اثرات ویران کننده ی دوزهای زیادی که از آرام بخشها نشأت می گرفت ، تحمل کند. 

علاوه بر بیماری های جسمی مصرف زیاد وی در والیوم باعث پارانویا شد و مهارت استدلالی وی را بسیار کاهش داد. معتادان به والیوم اغلب تصور می کنند سیا یا برخی از افراد شرور ناشناس در حال توطئه بر علیه آنها هستند ، بنابراین جای تعجب ندارد که وی تصور کند که توسط دولت آمریکا مسموم شده است. قدرت استدلال او چنان آسیب دیده بود که اشو حرکت به سوی روسیه را در نظر گرفت تا شکل کلی توتالیتر بودن معنویت خود را با کمونیسم روسی ترکیب کند ، ایده ای که هیچ انسان عاقلی را نمی تواند سرگرم کند. اشو علنا خواستار ترور مایکل گورباچوف شد ، زیرا گورباچوف ، روسیه را به جای اندیشه ی « کمونیسم معنوی اشو » به سمت و سوی دیگری سوق داد. از نظر تاریخی والیوم ، داروی مورد علاقه برای مبتلایان CFS  بوده است ، زیرا پوششی بردی علائم مداوم دیساوتونومی است و به خوابیدن کمک می کند. اشو از بی خوابی رنج می برد ، و این یکی دیگر از علائم کلاسیک سندرم خستگی مزمن است. 

اشو اکنون مردی بود با جسمی بیمار و روحی فاسد. آزمایش مختصر او با LSD  فقط اوضاع را بدتر کرد. مصرف و اعتیاد به مواد مخدر مشکلی بود که خودش برای خودش ساخته بود نه توطئه ی دولت. اشو در سال 1990 در اثر نارسایی قلبی که به عنوان علت اصلی مرگ ذکر شده بود ، درگذشت. این احتمال وجود دارد که تحلیل رفتن فیزیکی اشو که در دوران حبس خود در زندان های آمریکا به وجود آمد ، ناشی از علائم انصراف از اعتیاد والیوم و وخیم تر شدن سندرم خستگی مزمن وی به دلیل استرس و قرار گرفتن در معرض آلرژن ها باشد.

پس از تحقیر و سقوط راجنیش در آمریکا ، اظهار داشت که وی « عیسی » است که توسط آمریکا و رونالد ریگان مصلوب شده است. در حقیقت اشو یک گورو معتاد به مواد مخدر بود که به دلیل اقدامات نادرست خود ، خود را تخریب کرده بود. مقایسه ی خودش با عیسی مسیح ، بی انصافی جدید او بود. زیرا خودش هیچ احترامی به عیسی مسیح نداشت. او یک بار به طور نامتعارفی به رسانه های آمریکایی اعلام کرد که هر چه عیسی گفت :« فقط سخنان یک دیوانه است! » 

باگوان راجنیش و حقیقت گمشده

نام مقاله : باگوان راجنیش و حقیقت گمشده  -  قسمت اول

نویسنده : کریستوفر کالدر ( از نجات یافتگان فرقه ی اشو که بعد ها منتقد عقاید او شد )

اشو سی و نه ساله بود که من برای اولین بار در دسامبر سال 1970 او را در آپارتمان بمبئی ملاقات کردم. با ریش بلند و چشمان تیره بزرگ ، او مانند نقاشی زیبا از لائوتسه ( فیلسوف بزرگ چینی ) به نظر می رسید.

قبل از ملاقات با راجنیش من نزد تعدادی از معلمان شرقی تعلیم دیده بودم. بدون اینکه از کیفیت آموزه های آنها راضی باشم. من یک راهنمای روشنفکر می خواستم تا بتواند شکاف میان غرب و شرق را برایم خنثی کند و راز های واقعی باطنی را بدون چمدان اضافی فرهنگ هندی ، تبتی یا ژپنی فاش کند. اشو پاسخی برای تلاش های من به این معانی عمیق بود. او هر چیز را که می خواستم درباره ی دنیا های درون بدانم برایم به تفصیل با عباراتی واضح توصیف می کرد. در بیست و یک سالگی من نسبت به زندگی و ماهیت انسان ساده لوح بودم و گمان می کردم هر چه او به من می گفت باید درست باشد. اشو از سطح بالایی از آگاهی صحبت می کرد و حضور پر قدرت وی مانند یک نور نرم از بدنش بیرون می آمد و همه زخم های پنهانی من را بهبود می بخشید. یک روز او در حالی که در یک اجتماع کوچک از دوستان ، دور هم نشسته بودیم ، مرا به یک سفر درونی برد که به نظر می رسید مرا از جسمم بیرون می کشد. او حضور گسترده ی خود را بدون کوچک ترین تلاشی در تمام جهات وجودم گسترد. 

روز هایی که در آپارتمان بمبئی وی گذراندم گویا روز هایی بود که در بهشت می گذراندم... او همه ی این قدرت ها را داشت و به صورت رایگان ارائه می داد. او از قدرت انتقال انرژی مستقیم برخوردار بود که در هند به عنوان « شاکتی پاکت » شناخته می شود. او از این قدرت به طور اصیل استفاده کرد تا آرامش دهنده و الهام بخش شاگردانش باشد. راجنیش ادعا کرد که دارای قدرت « چشم سوم » از راه دور و تماشای از راه دور است ، و سالهاست که معتقدم این ادعا صحیح است. با این حال در دهه ی 1980 راجنیش نتوانست وقایع غم انگیز را در کمون اورگان خود که مستقیما در کنار او اتفاق افتاده بود درک کند.

قسمت 2

یک سال قبل با معلم روشنگر دیگری آشنا شده بودم که در جهان با نام « جیدو کریشنامورتی » [ توجه: کریشنامورتی نیز یکی از مرشدان عرفان های کاذب است و هر چند نویسنده از وی حمایت می کند اما عقاید او نیز مخلوطی از حق و باطل است و درست نیست. ] شناخته شده است. 

                                                        عکس کریشنامورتی

او به سختی می توانست سخنرانی منسجمی را ارائه دهد ، من صمیمت او را دوست داشتم و سخنان او صادق بودند ، اما ماهیت ظریف او در انتقال دانش به دیگران خیلی کمک نمی کرد. گوش کردن به صحبت های کریشنامورتی مانند خوردن ساندویچ ساخته شده از نان و شن بود. فهمیدم بهترین راه برای لذت بردن از صحبت های او این است که به طور کامل سخنان وی را نادیده بگیرم و بی سر و صدا حضور او را جذب کنم. با استفاده از آن تکنیک ، من بعد از سخنرانی چنان گسترش می یافتم که ساعتها به سختی می توانستم صحبت کنم. کریشنامورتی کاملا روشنفکر و منحصر به فرد و دوست داشتنی است ، اما به عنوان گورویی با مهارت های ارتباطی کلامی بسیار ضعیف در تاریخ ثبت شد. با این وجود ، برخلاف اشو که بسیار فصیح بود ، کریشنامورتی هرگز مرتکب جرمی نشده و هرگز وانمود نکرده است که بیش از آنچه هست ، بوده و هرگز انسانها دیگر را خودخواهانه به کار نگرفت.

روشن شد که افراد روشنفکر نیز آن طور انسانهای بسط یافته و کاملی نیستند و آنان نیز با بسیاری از همان تقصیر ها و آسیب پذیری هایی که انسانهای معمولی باید آنها را تحمل کنند ، زندگی می کنند.

ادامه دارد... 

درواقع اشو فقط گورو سکس نبود ، بلکه اشو گورو معتاد هم بود. اشو اکسید نیتروژن مصرف می کرد ، حتی در آن اواخر با دوستان هالیوودی اش ماشروم ( که ماده ی مخدر بسیار توهم زایی است ) می خورد. مستندات این مدعا در سایت های انگلیسی زبان و همچنین در مستند « کشور وحشی وحشی » موجود است و کریستوفر کالدر نیز که از شاگردان نزدیک اشو بوده ( و بعد ها از منتقدان او شده ) ، در مقاله ی خود به نام « باگوان اشو و حقیقت گمشده » به این موضوع اشاره می کند.

 و متن این عکس نوشته نیز از همین مقاله ی کریستوفر کالدر گرفته شده است. 

#اشو-گورو-معتاد