اشو ، گوروی دنیا پرست

منبع: مقاله ی باگوان راجنیش و حقیقت گمشده

نویسنده: کریستوفر کالدر _ شاگرد اسبق اشو و عضو جدا شده از فرقه ی وی. 

اشو ترکیبی از برده داری توتالیتاری و آزادی را در کمون خود ، به وجود آورده بود. بر اساس گزارشات بسیار معتبر ، راجنیش به مردان میان سال اجازه داده بود تا به نام آزادی جنسی با دختران کم سن و سال کمون رابطه ی جنسی برقرار کنند ، اما به شاگردانش این اجازه را نمی داد که اندیشه و تفکر خود را داشته باشند و می بایست کاملا تسلیم او باشند.

شاگردان اغلب در شرایط سخت و دشوار مجبور به 12 ساعت کار شبانه روزی می شدند ، در حالی که اشو فضا های شیک و مجلل را تجربه می کرد و فیلم های بی شماری را در تلوزیون بزرگ خود تماشا می کرد ، در عین حال از مصرف روزانه ی مواد مخدر نیز لذت می برد. راجنیش عشق ورزیدن به شاگردانش را با فریب دادن آنها و چپاول میلیون ها دلار سرمایه و دارایی با نام عزت و تسلیم معنوی نشان داد.

                                                                           ( تصویری از نود رولزرویس اشو )   

چرا اشو صاحب بیش از نود رولزرویس شد؟ چرا صدام حسین ده ها کاخ مجلل داشت؟ این آرزو ها محصول اصلی ذهن حیوانی این دو مرد بود که در محاصره فقر بزرگ شده بودند. یک روشن ضمیر به نماد های قدرت و قدرت اهمیت نمی دهد. جست و جوی توضیحات پنهان باطنی برای توجیه اینگونه رفتار ها بیهوده است. آیا دلیل غیبی وجود دارد که آلتون جان ستاره ی پاپ اغلب بیش از 400000 دلار خرج می کند؟ آیا دلیل معنوی پنهانی وجود دارد که اشو مجموعه ای از ده ها ساعت گران قیمت داشته باشد؟

 آگاهی کیهانی کاملا خنثی است و بدون نیاز به تملک ، تحت تاثیر قرار گرفتن یا تسلط بر آن است. یکی از پرمخاطب ترین دروغ های راجنیش این بود که :« روشن ضمیر چیزی از شاگردانش به دست نمی آورد. » اشو از مردم می خواست که باور کنند هر کاری که انجام می دهد ، هدایای رایگانی است که از دلسوزی خالصش متولد شده است ، و او شخصا از روابط استاد-شاگردی چیزی به دست نیاورده. اما این حقیقتی است قابل اثبات که اشو از شاگردان خود چیز های زیادی کسب کرد : پول ، قدرت ، رابطه جنسی و عناوین تحسینی جاودان. 

درست هنگامی که ستارگان راک با فریاد طرفداران در کنسرت ها انرژی می گیرند ، اشو از ارتش خود که از سانیاسین ها تشکیل شده بود ، انرژی و پشتیبانی عاطفی به دست می آورد. انتقال انرژی یک خیابان دو طرفه بود و یک هدیه ی کاملا رایگان یک طرفه نبود! گورو بودن تنها تجارت او بود. بدون آن در آمد ، حداقل در سطح جسمی ، او فقط یک مرد هندی بود که جسمی ناتوان داشت. روشن ضمیری بسیار واقعی اشو نه صورت حساب او را پرداخت می کرد و نه تجملات مادی ای که او دوست داشت را به او می داد. هوشیاری برای زنده ماندن به سرگرمی احتیاج دارد و راجنیش از شاگردان خود به عنوان اسباب بازی برای سرگرمی خود استفاده می کرد. اشو قدرت تحمل ورشکستگی را نداشت و از طرفی هم توان فعالیت مفید و سود آوری را نیز نداشت ، بنابراین با دستکاری دیگران برای انجام اراده ی خود ، قدرت مادی خود را گسترش داد. معادله ساده بود. هر چه او شاگردان را بیشتر به خود جذب کند ، قدرت و ثروت بیشتری به دست می آورد. 

سو استفاده ی اشو از نیرو های ماورایی

آقای میلن ذکر می کند که اشو از « هیپنوتیزم » برای دستکاری شاگردان خود استفاده کرده است. صدایی ملودیک و به طور طبیعی خواب آور داشت که برای هر سخنگویی دارائی بسیار خوبی خواهد بود. به نظر من با این حال ، قدرت اشو از میدان انرژی شدید آگاهی کیهانی او که مانند یک لنز هدایت می شد ، نشأت می گرفت. هندو ها این پدیده ی انرژی جهانی را آتمان می نامند. من به عنوان یک وسترن غربی ، اصطلاحات علمی را بیشتر ترجیح می دهم و آتمان را به عنوان تجلی بسیار تکامل یافته از زمان-انرژی-فضا ، TES توصیف می کنم.

« روشنگری چیزی نیست که شما مالک آن باشید. این چیزی است که شما در آن جاری می شوید. » هیچ انسانی مالک آتمان نیست و هیچ کس نمی تواند درباره ی TES صحبت کند. آتمان هیچ جاه طلبی و شخصیتی ندارد ، پدیده هایی که راجنیش ، باگوان و اوشو نامیدیم ، فقط یک لنز موقت انرژی کیهانی بود نه خود کیهان به طور کامل.

اشو و عارف مشهور یونانی-ارمنی ، جورج گوجیف ، غالبا از قدرت آتمان برای منافع شخصی استفاده می کردند. این دو مرد هر دو از آگاهی کیهانی خود برای غلبه و افوا کردن زنان استفاده می کردند. گورجیف از رفتار خود شرمنده بود و بار ها در طول زندگی خود عهد کرد که این عمل را پایان دهد ، آنان ترکیبی از حس شهوانی جنس نر ،  یک مرد معمولی بودند که از مزیت قدرتمند ، قدرت ذهنی حمایت می شدند. اشو حتی فراتر رفت و از انرژی کیهانی کانال دار خود برای دستکاری توده های مردم برای به دست آوردن نوعی وضعیت شبه سیاسی استفاده کرد و خود را به مراتب فراتر از آنچه که برای شاگردانش صادقانه و مفید بود نشان می داد. در اورگان ، راجنیش به رسانه های اعلام کرد « دین من ، تنها دین است! » دیپلماسی و فروتنی ، نکات برجسته ی او نبود. به نظر من ، جورج گوجیف هرگز به افراط و اندیشه اشو نرسید و حتی به شاگردانش هشدار داد که ایمان کور به او نداشته باشند. گورجیف با داشتن توانایی هایی از جمله استدلال ذهنی روشن و آگاهی کیهانی ، می خواست که دانش آموزانی آزاد و مستقل باشند. در عوض ، ظاهرا راجنیش معتقد بود که فقط افکار و اندیشه های وی دارای ارزش هستند. زیرا تنها او « روشنگر » بود. این یک خطای بزرگ در قضاوتش بود و نقص اساسی در شخصیت او را نشان می داد. متاسفانه ، هنگامی که اشو به توانایی کامل برای بهره برداری از قدرت آتمان دست یافت ، نتوانست خرد خود را برای محدود کردن خود به کار گیرد. ذهن انسانی او چنان در برابر زهد آسیایی شورش کرد که نتوانست اطمینان حاصل کند که قدرت وام گرفته شده اش فقط برای خیر رساندن به دیگران استفاده می شود. راجنیش نه تنها دلسوز نبود ، بلکه بی رحمانه جاه طلبی های شخصی خود را دنبال می کرد.