کتاب هایی در نقد اشو

 باگوان راجنیش و حقیقت گمشده 

نویسنده : کریستوفر کالدر ، از شاگردان سابق اشو 

اشو احساس می کرد که آموزش اخلاق ضروری نیست. زیرا مراقبه به طور خودکار منجر به رفتار خوب خواهد شد. اقدامات اشو و شاگردانش ثابت می کند که این نظریه کاملا نادرست است. اشو به آنان آموخت که شما باید آن طور که می خواهید عمل کنید زیرا زندگی هم یک رویا است و هم یک شوخی. این نگرش منجر به این عقیده ی کلاسیک فاشیستی شدکه می توان آنقدر بلند و نیرومند شد که به ورای ارزش های قدیمی و رفتار های اخلاقی رسید.

کسانی که با حکایت اشو ناآشنا هستند می توانند کتاب « باگوان ، خدایی که شکست خورد » را بخوانند ، که توسط انتشارات سنت مارتین چاپ و توسط هیو میلن ، شاگرد نزدیک راجنیش منتشر شده است. به جز ما یوگا لاکسمی (  ( MA YOGA LAXMI دبیر اول اشو ، و ویووک ، دوست دختر اصلی او شیوامارتی ) ( SHIVAMURTI بود ، ( وی ) احتمالا بیشتر از هر کسی در زندگی جنسی با او شراکت داشته است. کتاب آقای میلن تا حد زیادی برگرفته شده از کتاب  (FRANKLIN  SATYA BHATRI ) 

وعده بهشت: زندگی صمیمی یک زن با باگوان اوشو است. این کتاب بخش عمده ای از فساد های عجیب فرقه راجنیش را مستند می کند و به طور مفصل بهره کشی غیر قانونی جنسی از کودکان در کمون اورگان را شرح می دهد. هر دوی این کتاب ها را می توان از طریق  amazon.com به دست آورید. کتابهای بسیار دیگری وجود دارد که در مورد همین موضوع منتشر شده است ، اما من آنها را نخوانده ام و نویسندگان آن را نمی شناسم. بنابراین در اینجا ذکر نمی کنم.

در رابطه با کتاب « باگوان خدایی که شکست خورد » می توانم بسیاری از حقایق را که آقای میلن در مورد زندگی اشو در بمبئی و پونه بیان می کند ، تایید کنم ، بیشتر واقعیت هایی که آقای میلن از اورگان ارائه می کند بسیار دقیق است. کتاب هیو میلن یک تلاش صادقانه برای نشان دادن حقیقت است ، اعتبار زیادی دارد. با این حال ، در چند مورد ، نظرات من با تفسیر های آقای میلت در مورد اینکه واقعیت های ارائه شده در واقع چیست ، متفاوت است.

همانطور که آقای میلن در کتابش ذکر کرده است ، اشو از « هیپوکندریا » رنج نمی برد. اشو یک بیماری عصبی و سیستم ایمنی بسیار جدی داشت که به دلیل عفونت های مکرر ویروسی با بیماری های دیگر اشتباه گرفته می شد. من کاملا با آقای میلن موافقم که راجنیش دچار « مگالومانیا » شده است ، و اضافه خواهم کرد که راجنیش کوتاه قد ، شخصیتی ناپلئونی ، وسواسی و به طور خارق العاده ای خود شیفتگی داشته است. او حتی یکبار علنا اظهار کرد که می خواهد « دیکتاتور خیر خواهانه » هند شود. اما تاریخ برعکس آن را اثبات کرده است. علی رغم ادعای های خود در مورد خودشناسی کامل ، راجنیش نفهمید که حالات گسترده آگاهی کیهانی به طور خودکار هوش و خرد را افزایش نمی دهد. ادعای عصمت او باعث شد که او با بی پروایی عجیبی بر توانایی های خود در قضاوت اعتماد کند.